ارز دیجیتال یا ارز مجازی یک ابزار مبادله دیجیتال است که توسط افراد یا گروه ها ایجاد و استفاده می شود. از آنجایی که اکثر ارزهای دیجیتال توسط دولت های ملی تنظیم نمی شوند، واسطه های مالی، ارزهای دیجیتال را به عنوان ارزهای جایگزین خارج از محدوده سیاست های پولی دولت می بینند.
کریپتوکارنسی ها، دسته ای از ارزهای دیجیتال یا مجازی هستند که در آن از رمزنگاری برای تراکنش های مالی استفاده می شود. بنابراین رمزگشایی از آنها بسیار دشوار و گاهی غیر ممکن است.
بسیاری از ارزهای دیجیتال بر پایه فناوری بلاک چین ساخته شده اند. فناوری بلاک چین یک دفتر کل توزیع شده است که توسط یک شبکه توزیع شده از رایانه ها نگهداری می شود.
فناوری بلاک چین یکی از نگرانی های اصلی پلتفرم های پرداخت دیجیتال را حل می کند. این برای اطمینان از عدم وجود انحصار است.
ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین، بیت کوین کش، بیت کوین اس وی و ترون. ناگفته نماند که پروژه ها نیز در مسیر بانک های مرکزی حرکت می کنند. برخلاف بسیاری از ارزهای دیجیتال و رمزارزهای امروزی، آنها از فناوری متمرکز استفاده می کنند.
ماینینگ
ماینینگ فرآیندی است که طی آن ارزهای جدید وارد گردش مالی می شوند. استخراج اساساً نحوه تأیید اعتبار تراکنش‌های جدید توسط شبکه است. ماینرها تراکنش ها را تأیید و تأیید می کنند. در مقابل، ارز دیجیتال را به عنوان پاداش دریافت می کنند. این فرآیند استخراج نامیده می شود.
ارزهای دیجیتال به دلیل اینکه کد ایندکس شده است، کمتر در معرض تورم هستند. این باعث می شود ارزهای دیجیتال به اندازه فلزات گرانبها ارزشمند باشند. ارز فیات با تورم در نوسان است و ارزش ثابتی ندارد.
